Hoe breng je mensen samen die haast naast elkaar leven, maar geen idee hebben elkaars werelden? Integer aandacht voor de schoonheid in de mens, kunst en cultuur. Daar bloeit iedereen van op!
Achter de grijze bank van Fatma (55) en haar man staat de kinderbox van hun kleinkind. Ze leiden een teruggetrokken bestaan op de bovenste verdieping van een portiekflat in Afrikanderwijk. Van contacten krijg je alleen maar problemen, is hun ervaring. Hij was een jonge kledingmaker toen hij Turkije uit vluchtte. Zijn beroep houdt hij in ere met zijn naai- en lockmachine in hun keuken. Drie invallen kregen ze op hun dak omdat hij broeken inkortte.
De rok die zij draagt heeft hij gemaakt. Haar stoffen koopt ze op de markt en bloezen in Turkije voor een paar euro. Het is moeilijk van bijstand drie kinderen te laten studeren. Hun 16-jarige dochter woont nog thuis. Andere twee zijn het huis uitgevlogen en genesteld. Trots zijn ze op hun kinderen die goed verdienen met hun diploma's.
Fatma verhuisde op haar 25ste van Turkse stadje Aksaray naar Rotterdam. "Ik heb vier jaar gestoken in het alfabet, ik kon het maar niet leren." Haar man en hun drie kinderen helpen haar met papieren.
Het echtpaar was jarenlang te vinden in Huis van de Wijk Charlois. Zij hielp bij activiteiten, haar man gaf fietslessen. "Er is goed geld verdiend over onze rug. Wij hebben er niets van gezien." Zodra hij gepensioneerd werd, zijn ze gestopt. Zelfs nu hij onbeperkt mag verdienen, is hij huiverig voor opdrachten uit angst voor gezeik met zijn pensioen.
De angst voor de gemeente is niet voorbehouden aan hen. Aanvankelijk zouden twee andere vrouwen de gevulde Turkse broodjes maken. Als dank zouden ze cadeaubonnen krijgen. Minstens tien keer vroegen ze of de gemeente dat goed zou vinden. Urenlang sprak ik met hen alle details tot in de puntjes. Ze kwamen zelfs kijken bij Kunst & Vliegfabriek.
Het pand kenden ze als vuurwerkwinkel. Het ligt op hun route naar de Laleli moskee. Dat de zaak was veranderd in clubhuis hadden ze niet in de gaten. Folders en flyers op de ramen liepen ze straal voorbij. Hun wereld is een andere. Twee dagen na hun toezegging, trokken ze hun belofte alsnog in. Niemand kon hen overtuigen, zeiden ze. Al zou burgemeester Aboutaleb persoonlijk komen.
Via via viel Fatma voor hen in. Ik had er een hard hoofd in dat die twee andere vrouwen zouden komen. Laat staan dat ze handen uit de mouwen steken.
Met het cadeaubon wil Fatma een horloge voor haar man kopen. Al heeft ze geen flauw idee waar en hoe ze dat moet verzilveren.
Reactie plaatsen
Reacties