Op zaterdag 15 juli ben ik ooggetuige geweest van een man die in brand stond in Het Gemaal op Zuid tegenover de Afrikaandermarkt. Het regende lichtjes die dag. Ik was op de fiets naar mijn afspraak met Willem Dieleman van het Museum voor het Onbedoelde Kunst.
Voor het karakteristieke gebouw met veel licht door de hoge ramen stond een springkussen opgeblazen. Kinderen waren binnen bij hun ouders in de sfeervolle zaal. Achter de bar van OSB-platen hielpen ook vrijwilligers uit de wijk. Geen wonder dat er een verjaardagsfeest was, met saxofoon en al.
Ik betaalde mijn kopje thee en ging zitten aan een ronde witte tafel op het terras. Onder de overkapping achter mij stonden twee grote barbecues naast elkaar. Op de grond lagen in een kartonnen doos de steenkool en aanmaakmateriaal klaar. Het wordt gezellig, dacht ik nog.
Willem was verlaat, maar dat kon de pret niet bederven. De marktlui ruimden hun kramen op. Het waaide ook een beetje. Terrasje pikken, al zit het weer iets tegen, is een nationale sport waar ik graag aan deelneem.
"Sorry, het liep een beetje uit", zei hij en nam plaats. Inge Schippers van Stichting Zuidtopia Culturele armoede bestrijding schoof ook aan. We zaten verwikkeld in een gesprek over kunst, reizen en aanverwante zaken. Twee mannen uit de zaal liepen naar de barbecue. De ene met grijze haren en in witte hemd, de andere was jonger en droeg een paarse shirt. Ik begon trek te krijgen.
Burning man
Geschreeuw van een man in blindpaniek overvalt je als bliksemslag. Hij rende in vuur en vlam op zijn gezicht, blote armen, zijn T-shirt en broek. Als een burning man, die je alleen in films ziet. Nog geen meter van mij vandaan zijn gegil door merg en been. "Ga op de grond liggen", hoorde ik een vrouw roepen, "ga op de grond liggen!" Hoedan?, dacht ik, hij staat in brand!
Doven kon hij niet, hij moest hulp krijgen. Ik zie nog kraakhelder dat hij aan zijn shirt trok. Zijn vingers stonden in blauwe vlam. Ik was dichtstbij hem en hielp hem zijn shirt uittrekken. Die smeulde na op de grond. Het regen hielp, Willem deed de rest.
De man was gedoofd. Waar niet was gedekt, was zijn lichaam rood. Zijn huid op gezicht en armen geveld. Water zocht hij. Water om af te koelen. Een vrouw belde de ambulance. Iemand pakte een stoel, hij ging zitten. En stond weer op. Ging zitten en stond weer op. Rustig, zei een ander. Rustig!
Khalid bleek de barbecue te willen versnellen met spiritus, maar het dopje schoot los. De kolen was al aan, zei de grijze man. De spiritus vatte vlam en het vuur overviel hem in zijn kracht.
De hulpdiensten kwamen binnen een mum van tijd. Eerst arriveerde de politie in sirenes. De agent spoot Khalid nat. De brandweer kwam ook. Een ambulance erachter aan. Een traumahelikopter landde in het park achter de markt.
Het ambulancepersoneel verzorgde zijn wonden. Een agent spande een lint. Twee anderen hielden een oranje bouwzeil vast tegen de ramptoeristen. Khalid werd gewikkeld in een deken, kreeg zuurstofmasker en werd op de brancard gelegd.
Spoedmelding
Een agent nam onze getuigenverklaringen op en vroeg of wij slachtofferhulp wilden. Niemand wilde er gebruik van maken.
Wij prezen ons gelukkig dat wij in een land leven waar draaiboeken voor rampen uitstekend functioneren. Dat ze man en macht zullen uitrukken wanneer de nood het hoogst is.
Ik weet niet wie daar op zaterdag 15 juli er allemaal waren, maar zou hen graag willen bedanken voor hun hulp en steun. Ook wil ik de politie en hulpdiensten een hart onder het riem steken. Het liefst hen allemaal! Politie en hulpdiensten staan dag en nacht voor ons klaar. In noodsituaties waar wij versteld van staan, handelen zij snel, zorgvuldig en professioneel. Zij beschermen en helpen ons, onze kinderen en onze toekomst! Hard waar het moet en zorgzaam waar het nodig is.
Khalid ligt nog in het ziekenhuis met tweedegraads brandwonden, maar het komt wel goed met hem. Wij braden ons op een reünie
Reactie plaatsen
Reacties