In de beginfase verschenen hooguit tien mensen in de ouderkamer. Shadia sprak mensen aan op straat en in winkels, voornamelijk moeders, die langzaam maar zeker begonnen aan te schuiven bij de voorlichtingsbijeenkomsten.
Vier jaar geleden bracht ze het project ‘Onwijze Moeders' naar de school. 'Onwijze Moeders' is een lokaal initiatief dat zo'n tien jaar geleden ontstond in de Rotterdamse wijk Delfshaven. Binnen deze gemeenschap hebben moeders besloten om gezamenlijk de veiligheidskwesties in hun wijk aan te pakken met de wijkagent en de gemeente. Drie jaar geleden ging ‘Onwijze Moeders Pendrecht' van start. Naar de maandelijkse bijeenkomsten ‘Onwijze moeders uit IJsselmonde’ komen soms meer dan zestig mensen.
De vierkante tafel is bij mijn bezoek druk bezet, met zo'n vijftien stoelen er omheen. Aan de kant van de deur zitten de vrouwen met een Turkse achtergrond samen, die hun moedertaal spreken. Meestal drinken ze een bak koffie en vertrekken. Voor Canan voelt de ouderkamer als thuis. Ze heeft een onstilbare honger naar kennis, volgt alle cursussen en helpt bij vele activiteiten.
Veel mensen zijn ongerust over drugsgerelateerde criminaliteit in de wijk. “Moeders maken zich zorgen over hun kinderen en willen leren hoe ze hun kinderen kunnen beschermen.” Shadia werkt nauw samen met het wijkteam en de wijkagent en besluit wat aan bod moet komen. Het is belangrijk dat ouders zich veilig genoeg voelen om informatie te delen. Shadia: “Veel mensen durven de politie niet te bellen. Ze zijn bang voor wraak. Of ze beheersen de taal niet goed. Wij zeggen dan: het maakt niet uit, gewoon bellen. Dit kan ook anoniem.”
Zodra het woord politie valt, spits Canan (38) haar oren: “Het is mijn jeugddroom, ik wil agent worden.” Sinds haar aankomst in 2004 heeft deze vrouw van Turkse afkomst haar zinnen gezet op een carrière bij de politie. Toen ze jaren terug een politiebureau bezocht voor een opleiding tot administratief medewerker, hoopte ze op een stageplek. Maar haar taal was niet toereikend. Ze kreeg een sleutelhanger in de vorm van een politieauto van een agent, die haar hoop gaf. “Ze zei dat ze hoopte ze mij ooit als collega terug te zien. Wat een zin met je kan doen, is enorm!" De sleutelhanger hield haar levendige droom. Haar enorme vastberadenheid botst telkens op een muur van digitale verwijzingen. "Help mij!", smeekt ze geëmotioneerd tot tranen toe, "Wat moet ik doen? Ik wil het zo graag!"
Dergelijke onthullingen raken Shadia diep. Eén van de Somalische vrouwen, moeder van vier kinderen, deelde kort geleden haar verdriet met Shadia. Haar man mishandelt haar geestelijk: "Je bent niets, je bent hier alleen maar voor het opvoeden van de kinderen en het
huishoudelijke werk", krijgt die moeder te horen. Ze voelt zich gevangen in haar situatie. Ze staat er volledig alleen voor en is financieel afhankelijk van haar echtgenoot. Ze vreest dat ze haar kinderen niet hetzelfde niveau van leven kan bieden zonder hem. De indringende vraagvan Shadia: "Wil jij zo door het leven gaan?"', legt de nadruk op het overwegen van verandering en de keuze om een beter pad te bewandelen.
Shadia kent de ernst van huiselijk geweld en begrijpt dat velen hun situatie niet durven delen. Tijdens haar trainingen komt vaak veel opgekropte emotie naar boven, waardoor sommige mensen overweldigd raken en de ouderkamer verlaten. Haar missie is om hen met zo veel mogelijk informatie bewust te maken van hun rechten en mogelijkheden, in de hoop hun de kracht te geven om stappen richting vrijheid te durven zetten.
Shadia is als een leidende kracht voor vrouwen in Lombardijen en wordt overladen met lof van moeders die haar als een ware heldin beschouwen. Zij is hun gids, vooral voor degenen die de taal niet goed beheersen en de weg naar de instanties of hulpverlening niet weten te vinden. Shadia analyseert de behoeften van ouders, wat ze nodig hebben, waar ze mee worstelen en wat ze graag willen verbeteren. Zo heeft ze zwemlessen geïnitieerd in IJsselmonde, waar vrouwen voor een bijdrage van 15 euro per maand kunnen leren zwemmen. De inzet voor deze betaalbare optie was enorm, en het succes is duidelijk, gezien de wachtlijst van vijftig vrouwen.
Reactie plaatsen
Reacties